Muhtemelen sevgili dayicigimin cok erken kaybettigi yengemin ardindan yazdigi ve kitabinin ilk sahifesinde yer alan siiri.Genc kizken hemen her yazdigi siiri benimle paylasirdi yani ilk duyanlardan olmusumdur. Hep yaninda kagit kalemle dolasir her an aklina gelen güzel cümle ve kelimeyi not ederdi.Sadece dayim oldugu icin degil cok kültürlü gercekten muhterem bir sahsiyetti.
FELEK
Kör ol felek! Göz degirdin düstü gözüm önüme,
Yabgulayin düz ucardim, bir ak turnam var idi.
Dost el saya, el sirt döne, merdivenden ineme,
Issigini bek alladin, tümü göynüm eridi.
Ac ölesin kötü felek, düsman oldun ki bana,
Acimasiz degnek ye sen, günü akan yarana,
Can paremi cektin aldin pisman oldun, ki bana:
Havada tüy, suda yaprak, tek basari yar idi.
Ela gözü mey süzere ben doyubum icerdim,
Yüceleri ikiz astim derken elden ucurdum,
Iki kücük kuzu ile zorlu günler gecirdim,
Dalim dökük, gövdem külce, etraf buzlu kar idi.
Ebkem idi, söz erdi, ne yastan, ne kurudan,
Tat alirdi seker ondan, güzel idi huriden,
Kara felek! San Han oldun, gazel estin korudan,
Bilsin alem, ebed öyle, nasil basta bir idi.
Bu dünyanin vari ne ki, ola sanki hici ne,
Gamli gönül dal sen deli bir denizin icine,
Us, düsmani yaren ede, yar ile hos gecine,
Kovuk saray, yazilar köy, daglar sana sar idi.
Silkelenip ihvan ile dört yanina gülmeli,
Bundan kelli deli dumrul sesin pesten gelmeli
Gören hemen her an süren sadik dostun olmali,
Denilmesin hep nem deyi dem döküttü zar idi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder