26 Mart 2012 Pazartesi

EMMA BOMBECK´TEN KANSERDEN ÖLMEDEN ÖNCE YAZDIKLARI

"Hayatımı yeniden yaşayabilseydim eğer;
Hastayken yatağa girer dinlenirdim. Ben olmadığım zaman her şey kötüye gidecek diye düşünmezdim..
Gül şeklindeki pembe mumu saklamaz yakardım..
Daha az konuşur, ama daha çok dinlerdim..
Yerler kirlense, masa örtüm lekelense bile daha çok arkadaşımı akşam yemeğine davet ederdim..

Oturma odasında TV seyrederken, patlamış mısır yer, şömineyi yakmak isteyen birisi olduğunda ona engel olmazdım.. Yerler leke olacak diye korkmazdım.. Bana gençliğini anlatmaya çalışan dedeme daha çok vakit ayırırdım.. Kocamın sorumluluklarını daha çok paylaşırdım..

Saçım bozulmasın diye, arabanın camının açılmasını önlemezdim..
Eteğimin lekelenmesine aldırmadan çimlere otururdum..
TV seyrederken daha az, hayata bakarken daha çok ağlar ve gülerdim.. Ömür boyu garantilidir denilen hiçbir şeyi satın almazdım..

Hamileliğimin bir an önce sona erip, doğum yapmayı dilemek yerine, hamile olduğum her anın tadını çıkarır ve içimde bir canlı yaratmanın ne kadar harika olduğunu fark ederdim.. Bu o kadar nadir bir olay ki.. Mucize gibi bir şey..

Çocuklarım beni öpmek istediklerinde, asla "Önce git ellerini yüzünü yıka" demezdim.. Onlara daha çok "seni seviyorum", ondan da daha çok "özür dilerim" derdim..
Ama başka bir hayat verilseydi en çok yapacağım şey; her dakikasını değerlendirmek olurdu..

Dikkatle bak.. Gerçekten gör.. Yaşa.. Vazgeçme..
Küçük şeyler için şikayet etmekten vazgeç..
Bana benzemeyenler, benden daha çok şeye sahip olanlar ve kimin ne yaptığı beni ilgilendirmezdi..
Bunun yerine, ilişkilerimi güçlendirmeye çalışırdım..
Sahip olduğunuz ruhsal, fiziksel ve duygusal her şey için Allah'a şükredin..
Tek bir hayatınız var ve bir gün sona eriyor.. Umarım her gününüzü değerlendirirsiniz.."

4 yorum:

  1. Merhabalar Kum Tanesi,

    Başlı başına üzerine yazılacak dev bir hayat dersi olacak parağrafı aşağıya tekrar aldım.

    (Dikkatle bak.. Gerçekten gör.. Yaşa.. Vazgeçme..

    Küçük şeyler için şikayet etmekten vazgeç..
    Bana benzemeyenler, benden daha çok şeye sahip olanlar ve kimin ne yaptığı beni ilgilendirmezdi..

    Bunun yerine, ilişkilerimi güçlendirmeye çalışırdım..

    Sahip olduğunuz ruhsal, fiziksel ve duygusal her şey için Allah'a şükredin..

    Tek bir hayatınız var ve bir gün sona eriyor.. Umarım her gününüzü değerlendirirsiniz..)

    Bu güzel ve değerli paylaşımınız için çok teşekkür ederim. İşte gerçekler burada. Burada söylenenleri asla gözardı ve kulakarkası etmeden bilakis yaşamımıza uygulamalıyız. Ecel kapıyı çalınca düşünmeye bile vakit olmayacak!

    Selam ve dualarımla.

    YanıtlaSil
  2. Recep Bey cok ama cok tesekkr ederim bu yorumunuz icin.Ben de Emma Bombeckín yazdiklarini okuyunca ne dogru deyip kendimi sorguladim.Ne yalan söyleyeyim hepsi olmasa da bazilarini uygulamaya baslamisim en azindan dogru yoldaymisim dedim kendime. O yüzden de artik kendime odaklandim.Agacin yesil ,gögün mavi oldugunu hissedebilmemin tadini cikariyorum. Meger hayat böyle daha zevkli, daha gamsiz geciyormus. Cünkü hersey böyle, size pozitif enerji olarak geri dönüyormus.Hürmetlerimle efendim

    YanıtlaSil
  3. Çok güzel bir paylaşım olmuş!Daha başlığı görür görmez aklıma jorge Louis Borges in "anlar" şiiri gelmişti biliyor musunuz!O da buna benzer bir üslubla yazılmıştı,müsadenizle paylaşıyorum:
    Anlar
    Eger,yenıden başlayabilseydim yaşamaya,
    İkincisinde daha çok hata yapardım.
    Kusursuz olmaya çalışmaz,sırtüstü yatardım.
    Neşeli olurdum, ilkinde olmadıgım kadar,
    Çok az şeyi
    Ciddiyetle yapardım.
    Temizlik sorun bile olmazdı asla.
    Daha çok riske girerdim.
    Seyahat ederdim daha fazla.
    Daha çok güneş doguşu izler,
    Daha çok dağa tırmanır,daha çok nehirde yüzerdim.
    Görmedigim bir çok yere giderdim.
    Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
    Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
    Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım.
    Yeniden başlayabilseydim eger,yalnız mutlu anlarım olurdu.
    Farkında mısınız bilmem. yaşam budur zaten.
    Anlar,sadece anlar.Siz de anı yaşayın.
    Hiçbir yere yanında su,şemsiye ve paraşüt almadan,
    Gitmeyen insanlardandım ben.
    Yeniden başlayabilseydim eger,hiçbir şey taşımazdım.
    Eger yeniden başlayabilseydim,
    İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
    Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
    Bilinmeyen yollar keşfeder,güneşin tadına varır,
    Çocuklarla oynardım,bir şansım olsaydı eger.
    Ama işte 85'indeyim ve biliyorumn...
    ÖLÜYORUM....
    Arjantin-1985


    Jorge Luis Borges

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Nalan Hanim, evet ben de sizin gibi düsünmüs ve hayran olmustum. Garip ama iki ayri insan , iki farkli zamanda ama ihtivasi itibariyele neredeyse ayni siiri yazmis olmalari ilginc. Ben de kendi hayatima yazilanlari güzel bir tavsiye olarak alip uygulamaya calisiyorum.Bu yüzden bu dünyayi kisa ziyaretimde öleceksem de tüm güzelliklerini farkinda olarak ölmek cabasindayim.
      Ben de Jorge Louis Borges´ siirini 2 Mart cuma da Almanca olarak paylasmis ardindan da kemdimce Türkce tercümesini yapmistim.
      Isikli yüreginize ve yorumunuza tesekkür ediyorum. Hürmetlerimi gönderiyorum.

      Sil